Като тебе, мила мамо!

За мене щастие е най-голямо,
когато чуя, че на теб приличам, мамо,
когато връщам спомени незабравими
у твоите другари за изминали години.

Дори когато ни бъркат имената
аз зная, мамо, това е красотата,
това е душата ти прекрасна,
която ми помогна да порасна.

Ти, мамо, не пестеше дните
да ме учиш как сбъдват се мечтите,
и колко много труд се иска,
колко е важно да се поема “риска”.

В най-трудните моменти на съдбата
ти ме научи високо да държа главата,
точно като тебе, мила мамо,
благодаря, че имам “твойто” рамо.

Времето доказа ни и на двете,
че, колкото и да са безпощадни ветровете,
една на друга си благодарихме,
когато с честност и достойнство победихме.

Станислава-Владимира Станкова